Urządzając pokój dla swojego dziecka zawsze pamiętaj, żeby krytycznie podchodzić do rad znalezionych w internecie, książkach czy tych od sąsiadek i cioć. Taką wiedzę trzeba sprawdzić – przeczytaj, jakich argumentów używa autor tekstu i oceń na ile te racje pasują do Twojej, konkretnej sytuacji, do potrzeb i możliwości rozwojowych Twojego dziecka. To Ty znasz najlepiej swoje dziecko, nie producenci mebli czy zabawek. Nie ma wskazówek uniwersalnych, dobrych i możliwych do zastosowania we wszystkich rodzinach. 

Pokój dziecka musi być przede wszystkim bezpieczny dla malucha. Niby wszyscy to wiedzą, ale o niektórych sprawach można łatwo zapomnieć. Krótkie podsumowanie, o czym należy pamiętać.
Gniazdka elektryczne zabezpiecz specjalnymi zaślepkami albo zasłoń meblami. Pochowaj wiszące kable za meble. Latające dywany niech zostaną w bajkach, a swoje przyklej specjalnymi taśmami do podłogi. Zabezpiecz okno – niech otwiera się maksymalnie na 20 cm, a obok lepiej nie stawiaj skrzyń, po których łatwo się wspinać. Sprawdź czy meble, po których może się wspinać dziecko, są stabilne (te, które pozornie się do tego nie nadają też sprawdź! Nie pytajcie mnie jak wylądowałam kiedyś pod wielką szafą na ubrania, bo dalej nie wiem; my się tylko bawiłyśmy z koleżanką ;-)). Komody przykręć dodatkowo do ściany, a jeśli nie chcesz by dziecko zaglądało do niższych szuflad – zabezpiecz je specjalnymi zamknięciami. Zobacz czy nie masz trujących roślin w zasięgu rąk dziecka. W okresie grzewczym zabezpiecz kaloryfery, kominki itd. Jeśli masz schody, umieść u góry barierkę, a gdy szczebelki są zbyt szeroko rozsunięte dołóż pleksi albo siatkę. Gdy po domu chodzi małe dziecko, lepiej unikaj obrusów z wiszącymi rogami, za które łatwo pociągnąć. Unikaj też wkładania do łóżka wielu maskotek czy poduszek – dziecko łatwo po nich wejdzie do góry i może wypaść na podłogę. Zabezpiecz rogi mebli specjalnymi zaślepkami. To najważniejsze rzeczy, o których musisz pamiętać. No, chyba że masz farbę z ołowiem na ścianach – wtedy czeka Cię jeszcze usuwanie jej i malowanie na nowo. Nikt nie mówił, że będzie łatwo ;-) 

Choć noworodki mają dość ograniczone potrzeby (przede wszystkim kochający rodzice, dostęp do jedzenia oraz bezpieczne, spokojne otoczenie), badania pokazują, że dzieci w pierwszych miesiącach życia najlepiej reagują na przedmioty w kolorach białym, czarnym i czerwonym. Dopiero w czwartym miesiącu życia dostrzegają pozostałe barwy. Wzrok niemowlaka rozwija się bardzo szybko i nie ma sensu malować całego pokoju i mebli w kontrastowe wzory tylko na kilka pierwszych miesięcy życia. Żeby skupić uwagę dziecka wystarczą wiszące nad łóżeczkiem dekoracje w jasnych, kontrastowych kolorach (także czarno-białe), najlepiej w kształcie figur geometrycznych. Pamiętajcie żeby ćwiczyć wzrok z umiarem, noworodki są bardzo wrażliwe na światło.
Widzenie barwne to nie tylko rejestrowanie bodźców, ale także pewien proces psychiczny, który może wpływać na różne funkcje naszego organizmu. To, w jaki sposób kolory na nas oddziałują, zależne jest głównie od naszej osobowości, od wrażeń i reakcji, które powstają na podstawie naszych skojarzeń uczuciowych. Ma to związek z naszymi wspomnieniami, ale także niektórymi stereotypami (np. różowy jest dla dziewczynek, niebieski dla chłopców). Badania pokazały wpływ określonych kolorów na psychikę, ale trzeba pamiętać, by tego wpływu nie przeceniać i mieć na uwadze indywidualne odczucia. 

Żółty to kolor dobrego humoru, jest wesoły. W słonecznych odcieniach działa podniecająco i ocieplająco, jednak cytrynowy ma odmienne działanie – męczy, pogłębia uczucie bezsilności, dlatego należy go unikać we wnętrzach. Pomarańczowy daje uczucie gorąca. To kolor radości, towarzyskości. Czerwony wywołuje podniecenie, aktywność, ale także irytację. W pomieszczeniu działa najaktywniej, dlatego może męczyć i wywoływać niepokój. Nie jest polecany także kolor fioletowy, który może wywoływać smutek, tkliwość. Najlepiej czujemy się w kolorze zielonym, kolorze natury. Ponieważ nastraja on pogodnie i nakłania do cierpliwości, tolerancji oraz ufności jest polecany zwłaszcza w miejscach pracy. Niebieski większość osób kojarzy ze spokojem. Niekiedy może jednak wywoływać uczucie osamotnienia i skłaniać do tragizowania. Poczucie bezpieczeństwa daje barwa brązowa. Nadaje się do wnętrz, ale w połączeniu z innymi kolorami – najlepiej żółtym i pomarańczowym. Modny ostatnio szary jest poważny, spokojny. W jasnym, popielatym odcieniu można go łatwo zestawić z innymi kolorami. Biały powiększa, tłumi inne kolory, oznacza wolność i czystość.
Odpowiedni dobór kolorów może stworzyć korzystną atmosferę. Warto jednak pamiętać, że na odbiór barw ogromne znaczenie ma światło. I tak, ładny żółty, który widzimy w sklepie, w domu może się okazać brudno brązowy (podobno sraczkowaty to brzydkie określenie i nie wypada tak pisać).
Specjaliści polecają do pokojów dziecięcych jasne kolory ścian, nawet białe. Wówczas światło słoneczne się odbija i takie wnętrze jest jaśniejsze. Ale otoczenie dziecka powinno być kolorowe, radosne, dlatego należy dodawać barwne dekoracje. Pamiętaj jednak, żeby nie dostarczać zbyt dużej ilości bodźców. 

Do pokojów dziecięcych zalecana jest podłoga drewniana, ale radzę podejść krytycznie do tej porady. Dziecko spędza dużo czasu na podłodze bawiąc się, co z czasem spowoduje, że na pięknym parkiecie pojawią się rysy, wgłębienia, dziury. Obecnie można znaleźć piękne panele podłogowe, które będą odpowiednie dla dzieci, a są tańsze i bez żalu po prostu wymienisz je po latach. 
Dywanik jest dobry, po dziecko nie będzie się po nim ślizgać. Ale wybierz jakiś gładki, stonowany, by nie wprowadzał chaosu do pokoju i dostarczał nadmiaru niepotrzebnych bodźców dziecku. To rozwiązanie jest niepolecane dla alergików. No chyba, że lubisz odkurzać. 20 razy dziennie. 

Najlepsze będą mebelki, które są wielofunkcyjne – oprócz oczywistej funkcji, jaką pełnią, można je przesuwać, bawić się nimi, wchodzić na nie. Dlatego wybierając przedmioty, patrz nie tylko na ich wygląd, ale także solidność wykonania i wagę. Najlepiej szukać takich mebli, które będą miały zaokrąglone rogi i gładkie krawędzie (bez zadziorów, często obecnych np. w sklejce). Zwróć też uwagę na farbę, jaką pomalowane są meble – nie może zawierać ołowiu (w nowych farbach go nie ma, ale może występować w farbach pokrywających stare meble).
Łóżeczko musi być praktyczne, bezpieczne i wytrzymałe. Rozstaw szczebelków nie powinien być większy niż 6cm, najlepiej gdy można regulować wysokość dna, metalowe elementy muszą być zabezpieczone. Żeby dziecko nie żuło drewna, można zabezpieczyć górną krawędź plastikową osłonką. 
Najważniejszy w łóżeczku jest jednak materac. Powinien być dobrze dopasowany do łóżeczka, ani miękki, ani twardy, ale elastyczny – dopasowujący się do kształtu ciała dziecka. Ochraniacz nie jest niezbędny, ale jeśli się na niego zdecydujesz, zadbaj o to by był dopasowany do wielkości łóżeczka, a tasiemki do wiązania nie były za długie. 
Łóżko powinno mieć barierki z obu stron, by dziecko nie spadło wiercąc się w nocy.  Maria Montessori zaleca zrezygnowanie z łóżka na rzecz samego materaca, dzięki czemu dziecko jest bezpieczne, gdy śpi, a w dzień ma wygodne miejsce do zabawy. Jeśli wybierzesz takie rozwiązanie, połóż materac na odpowiednim stelażu. Inaczej może złapać wilgoć i rozwiną się w nim bakterie.
Biurko albo stolik powinny być na tyle duże, by zmieścić najważniejsze dla dziecka rzeczy. U najmłodszych dużą kartkę do rysowania, kredki itd., u starszych dzieci zeszyty, książki i często także laptopa. Wysokość stołu musi być taka, by dziecko siedząc przy nim dotykało stópkami podłogi. Wybierz lekkie krzesełka, by dziecko mogło je z łatwością przenosić. 
Osobne miejsce do przewijania to komfort dla rodziców, ale jeśli nie możesz sobie na niego pozwolić zupełnie się tym nie przejmuj. Wystarczy komoda lub stół odpowiedniej wysokości i spokojnie sobie poradzisz. Wybierz mebel, przy którym będzie Ci wygodnie się pochylać. 

W pokoju dziecięcym lepiej zrezygnuj z firanek. Najmłodsi są ciekawi świata i chętnie przyglądają się wszystkiemu, co dzieje się za szybą.
Rośliny mogą nauczyć dziecko odpowiedzialności, dlatego można umieścić je w pokoju dziecięcym. Zwróć jednak uwagę, by roślina nie była toksyczna! Najlepiej wybrać taką, która oddaje tlen w nocy, np. paprotkę.
Lustro jest świetnym dodatkiem do pokoju dziecka. U małych dzieci pomaga w gimnastyce języka i buzi, w poznawaniu siebie, swojego wyrazu twarzy. Starszych uczy dbania o estetyczny wygląd. Pamiętaj tylko żeby, zwłaszcza dla małych dzieci, wybrać lustro, które po stłuczeniu nie rozleci się na małe kawałki. Możesz wybrać model naklejany na szafę – będzie bezpieczniejszy niż stojące lusterko.

Lampka pomoże dziecku, które boi się ciemności, a Tobie ułatwi przemieszczanie się w nocy (ta  żyrafka Twojej pociechy może i jest mała i urocza, ale szybko ją znienawidzisz, gdy wyląduje pod Twoją bosą stopą...). Wybierz model, który można ściemnić albo z dużym kloszem. Popularne są ostatnio lampki w kształcie zwierzątek czy grzybków, które dają tylko poświatę z ledowej żarówki (taka lampka się nie nagrzeje i można ją brać do ręki nawet, gdy jest włączona). Rozproszone światło jest idealne do przegonienia potworów czyhających na Twoje dziecko, a Ciebie ochroni przed tymi złymi meblami i zabawkami.

Zjeżdżalnie, huśtawki, ścianki wspinaczkowe – to elementy, którymi często zachwycamy się oglądając inspiracje w internecie. W pokojach dziecięcych mogą się świetnie sprawdzić, bo aktywność ruchowa jest konieczna dla najmłodszych. Wspinaczka rozwija także koordynację ruchową oraz równowagę. Montując je pamiętaj tylko o bezpieczeństwie – podłóż pod spód materac, upewnij się, że dziecko huśtając się nie zahaczy o krawędź mebla. Z takimi dodatkami nie warto jednak przesadzić. Obecnie place zabaw są bardzo ciekawe, a dziecko może na nich rozwijać dodatkowo umiejętności społeczne, interpersonalne. 

Kąciki plastyczne, mini kuchenki czy warsztaty są dość popularnymi zabawkami. Często rodzice robią je własnoręcznie, przerabiając stare meble. To wszystko stymuluje rozwój dziecięcy. Dziecku należy dostarczać wielu materiałów do zabawy, takich które pozwalają na różnorodną aktywność. Pamiętaj tylko, aby nie dawać dziecku zbyt dużo zabawek w jednej chwili, bo to tylko rozproszy jego uwagę. Stwarzając dziecku stymulujące otoczenie nie można zapomnieć o obserwacji swojej pociechy. To, że tysiące dzieci będzie przyrządzać herbatkę w swojej mini kuchni, nie znaczy, że Twoje dziecko też się tak będzie bawić. Kiedy widzisz, że Twoje dziecko przestało się interesować zabawką, podpowiedz, jak jeszcze może z niej korzystać zamiast szukać nowych dodatków do pokoju. Nie wystarczy zawalić pokoju świetnymi zabawkami, trzeba być uważnym i rozwijać zabawę.
Maria Montessori zaleca wieszanie w pokoju dziecięcym realistycznych zdjęć. Ale tutaj to zazwyczaj najmłodsi się buntują wybierając kolorowe ilustracje, często z bohaterami popularnych filmów czy komiksów. Jak szukacie plakatów, łapcie ilustracje przygotowane przeze mnie (za darmo!).

Urządzając pokój dziecięcy najważniejsze to zachować zdrowy rozsądek. Ja wiem, że w sklepach jest mnóstwo przepięknych dekoracji i to wszystko jest taaaakie urocze! Ale spróbuj się powstrzymać i zanim kupisz coś tylko dlatego, że jest piękne, zastanów się, jakie jest Twoje dziecko, co lubi, co powinno rozwijać, w czym jest świetne. To samo dotyczy inspiracji - zawsze na pierwszym miejscu stawiaj swoje dziecko i jego potrzeby. Jeśli masz problem w urządzeniu pokoju swojej pociechy, napisz do mnie - może uda mi się pomóc ;-)

Pozdrawiam,
Kaja