To chyba najdłużej powstający wpis na tym blogu. To projekt, który od początku natrafiał na liczne przeszkody, których bym nie przeskoczyła bez pomocy innych. Ale wreszcie jest! Zapraszam Was do małego, ale przytulnego i dopieszczonego w każdym kawałku, wnętrza - mojego gabinetu i pokoju Lilki w jednym! Najsłodszego i najjaśniejszego pomieszczenia w naszym mieszkaniu. 

Gdyby ten pokój był ludzikiem, na pewno nie chcielibyście się z nim zadawać. Zmienny, ponury, zimny, a do tego jakiś taki pogarbiony i nieciekawy. Wiecie, taki typ spod ciemnej gwiazdy. Na szczęście ostatnio przeszedł całkowitą metamorfozę, jak w programach o odchudzaniu. Choć nic a nic nie urósł, a zamiast stracić kilogramy, sporo ich przybrał, to jednak udało się wreszcie zmienić go w coś ciepłego, zachęcającego, uroczego. W taką najlepszą przyjaciółkę.

Od początku coś w tym wnętrzu było nie tak. Spora w tym wina architekta, który chyba był leworęcznym niziołkiem ze światłowstrętem, ale przyznaję, że większość błędów należała do nas. Najmniejszy pokój w mieszkaniu, to jak każda sprytna żona, właśnie tam (i w łazience - nigdy więcej ciemnych płytek!) pozwoliłam Bartkowi zrealizować jego wizję - ciemną podłogę, szare ściany (czyt. nie białe), orzechowe forniry na szafie. Byłoby jeszcze znośnie, gdyby ściany nie wyszły różowe, a że były malowane pod koniec remontu nikomu już się nie chciało przemalowywać ("Malnie się za 2 lata" - taaaa... naiwna byłam). Na początku aż tak mnie nie wkurzał ten pokój (ma fajną lampę na pilota), ale ile można patrzeć na efekt własnych błędów i trochę lenistwa?

4 lata prosiłam się o zmiany, w między czasie próbując jakoś ratować sytuację. A ta mała klucha, zwana Lilką, osiągnęła to zanim się jeszcze urodziła! Ma siłę przekonywania dziewczyna. Ale zaraz, zaraz, bo chyba Wam jeszcze Liliany nie przedstawiłam, a to z nią aktualnie współdzielę ten pokój.


Słodka, jak tak czasem spojrzy ładnie w obiektyw, co? Okres noworodkowy musiała przeżyć bez własnego pokoju, ale chyba nie było jej tak źle, stale koło rodziców. Powinnam to zdjęcie dodać jako tytułowe, od razu by się lepiej post klikał, prawda? :)

A żebyście zobaczyli, jak źle było z tym pokojem, krótka historyjka obrazkowa. Pierwsze zdjęcie to stan sprzed zakupu, pokój dzieliło czworo dzieci, po których odziedziczyliśmy zielone rolety. Dzieci fajne, ale rolety okropne.


Na zmianę sypialnia i gabinet, oba nieciekawe i niezachęcające do wypoczynku. Najładniej było we wiosennej sypialni, ale było za duszno żeby się wyspać.

A co jest teraz? Mój gabinet połączony z pokojem Lilki. Większość mebli jest składana (łącznie z fotelem bujanym) i w przyszłości staną w innych pokojach albo zostaną sprzedane. Jak się leży tyle czasu ze złamaną nogą, to można sobie zaplanować zmiany w pomieszczeniu/ach na 3 lata w przód ;-) Nie martw się mężu, nie planuję nic dużego, takie tam małe zmiany estetyczne - kilka mebelków, tapetkę czy jakieś dodatki. Nic wielkiego. Ale chyba szybciej będzie wybudować dom.

Na pewno można by było zrobić ten pokój z większym efektem wow, projektując go od zera. Tutaj zależało mi na wykorzystaniu posiadanych mebli, bo albo się stąd wyprowadzę, albo pokój przejmie Lilka i wtedy będziemy musieli pomyśleć nad kolejnymi zmianami. Choć ustawienie nie jest idealne, dla mnie to pomieszczenie jest wspaniałe, funkcjonalne, jasne, przytulne i bardzo kobiece. Nietrudno też będzie je przekształcić w pokój tylko dziecięcy.

Ale już Was nie trzymam w niepewności, czas na zdjęcia!

Najchętniej to bym zrobiła parapetówkę i wszystkim Wam pokazała na żywo ten pokój, bo zdjęcia nie oddają w pełni tego klimatu. Pewnie dlatego, że regały takie niewystylizowane, nie instagramowe, zbyt życiowe są. Ale i tak jest super! Może uda mi się film nakręcić, zobaczymy. 
Spora różnica, prawda? Zrobiło się tak radośnie.

Wszystko zaczęło się od malowania. Za tą część odpowiadał Bartek i moja siostra Aga. Bartek nie znosi malowania, ale twierdzi, że tymi farbami poszło łatwo i przyjemnie. W podsumowaniu całego projektu napiszę Wam czy pochłanianie formaldehydu przez farby Magnat jest jakoś odczuwalne.


Zastanawiałam się, co wprowadziło największą zmianę, ale nie ma takiego elementu.  Produkt od każdego z partnerów oraz nasza praca, pozwoliły mi stworzyć naprawdę ładne wnętrze. Na razie nic bym w nim nie zmieniała.

Jedynym meblem, który nie został zmieniony albo nie powstał specjalnie do tego projektu jest szafa Bartka. Ale dzisiaj tylko pokażę Wam zdjęcia, a o każdej metamorfozie opowiem Wam w osobnych wpisach. 

Łóżeczko dostawne Filip od firmy Sen Malucha to nasz ulubiony produkt z wyprawki, jeszcze trochę o nim przeczytacie, bo przecież nie mogłam tak o postawić łóżeczka (choć prosto ze sklepu było super i długo tak funkcjonowało u nas), musiałam dorobić półeczkę i coś jeszcze ;-) 

Dawno chciałam jakoś zakryć klimatyzator na czas zimy i powiesić półki na tej ścianie, żeby nie było tak pusto, ale dopiero argument "trzeba gdzieś schować książeczki Lilki" zadziałał ;-) Na razie to miejsce na moje przydasie, moja część pokoju. Te szafki to najbardziej upierdliwy element wnętrza, budowany przez 5 osób. Gdyby nie cudne, złote uchwyty od ReGałki oraz genialny, ażurowy panel od Ażurove to pewnie byśmy się poddali i regału by nie było. Ale się uparłam, że już mamy te produkty i one mi się tak podobają, że trzeba je pokazać. Czemu te płyty meblowe usłyszały więcej przekleństw niż niektórzy przez całe życie dowiecie się z osobnego wpisu.


Uwielbiam wszelakie listy, ale zawsze miałam je pochowane, bo nie lubię mojego charakteru pisma. Te planery od Ogarniam Się  są tak ładne, że nawet moje bazgroły mi nie przeszkadzają. Lubię, kiedy typowo użytkowe przedmioty stają się też elementem dekoracji. O mojej metodzie na organizację czasu też Wam napiszę (ah te plany! Serio mam wpisy na pół roku przygotowane ;-)).

Dużo zmieniła też metamorfoza paskudnych rolet. Nowe są drogie, na stare nie mogłam patrzeć, a  dzięki firmie tesa stworzyłam coś nowego. Będzie tutorial!

Dzięki tym złotym plakatom w pokoju jest też kobieco i tak "doroślej". Uwielbiam jak odbija się w nich światło słoneczne.

Pozdrawiam,
Kaja